Ρένα Μόρφη εφ'όλης της ύλης Vol.1 (@"Στα τραγούδια λέμε ναι", ΕΡΤ1, παραμονή Χριστουγέννων 2019)

H ηγετική μορφή στο ρεύμα που εμείς εδώ συμπυκνώνουμε με τον όρο "culture of remixing", η Ρένα Μόρφη των Imam Baildi και του Φοίβου Δεληβοριά που μαζί με το καλλιτεχνικό alter-ego της Σούλη Ανατολή σολάρει με αξεπέραστο ρεπερτόριο, τζαμάροντας κλασικές λαϊκές επιτυχίες σε latin-cumbia ενορχήστρωση, διασκευή και  60s αισθητική, αλλά και διαπερνώντας ισορροπημένα και από άλλες ανατρεπτικές μουσικές επιλογές, είχε την τιμητική της στη βασική εορταστική εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης γι'αυτά τα Χριστούγεννα. Σε ένα χορταστικό δίωρο απολαύσαμε τη ζαργάνα του Παγασητικού και συγκενρώνουμε εδώ (α' μέρος) τα τραγουδιστικά best of της από την εμφάνισή της στο εορταστικό επεισόδιο τού "Στα τραγούδια λέμε ναι" που προβλήθηκε το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων.

1. Τα Χριστούγεννά μου
Jazzy δημιούργημα του "ιμαμπαϊλντικού" κιθαρίστα Δημήτρη Μπελογιάννη για τη Ρένα Μόρφη από τα περσινά Χριστούγεννα:

2. Θα ανέβω να σε βρω
Το reggae-cumbia ντουέτο με τον frontman των Locomondo Μάρκο Κούμαρη που έκανε θραύση το φετινό καλοκαίρι:

 3. Τι σου'κανα και μ' εγκατέλειψες
Bossa-nova ρυθμός για το τεράστιο τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα (1964):

4. Το τελευταίο ποτηράκι
To cha-cha του Μανώλη Χιώτη (1960) από τη φωνή της απόλυτης σημερινής πρέσβειρας του "λάτιν-λαϊκού" ύφους που λάνσαρε ο μέγιστος συνθέτης:

5. Μπορεί
Cumbia εκδοχή του μεγάλου λαϊκού των Δερβενιώτη - Βίρβου από το 1968:

6. Ξύπνα αγάπη μου
Το ατμοσφαιρικό δημιούργημα του Κώστα Γιαννακίδη (1960), που αγαπήσαμε με τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη και της Τζένης Βάνου, σε λάτιν ρυθμούς:

7. Mas que nada
Καθαρόαιμη κλασική samba που πρωτοκυκλοφόρησε το 1966 από τον Sergio Mendes και έκτοτε διασκευάστηκε επανειλημμένως:

8. Ένα αστέρι πέφτει-πέφτει / Historia de un amor
Το εκπληκτικό mashup που λάνσαρε η Ρένα ενώνοντας τη λαϊκή μπαλάντα του Απόστολου Καλδάρα (1971) και τη latin μπαλάντα του Carlos Eleta Almaran από τον Παναμά (1956), εδώ σε ντουέτο με τη Rossana Mailan Sevila:

ΚΕΙΜΕΝΟ: Μιχάλης Ποριώτης

Σχόλια